(Echium)
rodzaj roślin zielnych z rodziny szorstkolistnych; ok. 50 gat. porastających zwykle nieużytki, suche ugory, gł. na obszarze śródziemnomorskim; liście lancetowate, owłosione, kwiatostany złożone ze skrętków; najbardziej znane E. olantagineum, E. italicum; w Polsce ż. zwyczajny (E. vulgare) - pospolity, wys. do 1 m, dwuletni, trujący (dawniej używany przeciwko szczurom) i leczniczy (przeciw ukąszeniom żmii), miododajny, hodowany jako roślina ozdobna i ż. czerwony (E. rubrum) - dwuletni, krwistoczerwone kwiaty, trujący, leczniczy, miododajny, b. rzadki, rośnie tylko na Lubelszczyźnie.