(Sus scrofa)
ssak z rodziny świniowatych; dł. ciała do 1,9 m, dł. ogona do 30 cm, wys. w kłębie 1 m, ciężar do 350 kg; wyglądem zbliżony do świni, której jest przodkiem; sierść szczeciniasta, brunatnoczarna; dobrze rozwinięty przód ciała w stosunku do zadu, klinowata głowa słabo wyodrębniona od tułowia, zakończona wydłużonym ryjem uzbrojonym w kły (dolne - tzw. szable, dł. ok. 22 cm, i górne - tzw. fajki, dł. ok. 15 cm); uszy stojące; żywi się gł. żołędziami, bukwią, korzeniami i kłączami, grzybami, larwami owadów, żeruje często w ściółce leśnej; aktywny gł. nocą; zamieszkuje podmokłe lasy Eurazji po Archipelag Sundajski i płn. Afrykę; w Polsce pospolity, łowny; ciąża d. trwa ok. 114 do 140 dni; młode d. zwie się warchlakami; od 4. roku życia samca nazywa się odyńcem, a samicę lochą; żyje do 30 lat.
SUS SCROFA, ŁAGOWSKIE POJEZIERZE, POLSKA. WARUNKI NATURALNE. ŚWIAT ZWIERZĘCY, ŚWINIE, LOCHA, ZWIERZYNA, FAJKI, DZIKARZE, ODYNIEC, ŚWINIA DOMOWA