(Sus scrofa domestica)
pochodzące od dzika zwierzę gospodarskie z rodziny świniowatych; udomowiona ok. 6 tys. lat temu w Azji, później w Europie; rozkwit hodowli od końca XVIII w., kiedy to w Anglii uzyskano szlachetną odmianę ś. zw. leicester; wyróżnia się 3 typy użytkowe ś.d.: mięsny, tłuszczowo-mięsny i słoninowy; do najbardziej znanych ras należą: ś. biała zwisłoucha, ś. duńska, ś. szwedzka (zw. landrace), ś. belgijska zw. piétrain; w Polsce najczęściej hoduje się: ś. wielką białą polską, zwisłouchą białą polską, złotnicką i puławską, od lat 90. rasy ang., z mniejszą ilością słoniny; wcześnie osiąga dojrzałość płciową (5-6 miesięcy); w ciągu roku ok. 2 mioty, w miocie do 12 prosiąt, które przebywają przy matce do 8 tygodnia życia; wszystkożerna, żywi się ziemniakami, zbożami, mlekiem, sianem i roślinami zielnymi; duże znaczenie gospodarcze.
- UDOMOWIENIE, domestykacja