(Lutra lutra)
ssak drapieżny z rodziny łasicowatych; dł. ciała 50-90 cm (samce większe od samic), ogona 40-45 cm, waga ok. 10 kg (największe samce do 20 kg); wydłużony, lekko spłaszczony tułów, szeroka, spłaszczona głowa, krótki pysk, krótka i gruba szyja, krótkie nogi z palcami spiętymi błoną pływną, sierść gęsta, spełniająca rolę termoizolacyjną; ubarwienie brunatne, jaśniejące na podgardlu; oczy i nozdrza przystosowane do nurkowania dzięki fałdom skórnym zamykającym się pod wodą; ostre, mocne zęby; tryb życia naziemnowodny, doskonale pływa; wyst. w wodach słodkich - stawach, rzekach, jeziorach, kanałach i w morskich zatokach w , Azji, Afryce płn., (w Ameryce Płn. gat. pokrewny - w. kanadyjska); żywi się gł. rybami, także żabami, rakami, piżmakami, małymi ptakami i jajami, dżdżownicami i owadami, roślinami; żeruje nocą; w poszukiwaniu pokarmu potrafi odbywać długie wędrówki; żyje ok. 15 lat; dla pięknego futra i ochrony hodowlanych stawów rybnych (choć faktycznie spełnia rolę selekcyjną, zjadając gł. chore i słabe osobniki) na wydrę intensywnie polowano, obecnie gat. zagrożony, w Polsce pod całoroczną ochroną.