(Bos taurus indicus)
gatunek bydła domowego, hodowanego od starożytności w Indiach i Mezopotamii, ob. w Azji, Afryce i Ameryce Płd.; charakterystyczny wygląd nadaje im garb mięśniowo-tłuszczowy (o wadze do 20 kg) na grzbiecie i podgardle z fałdami zwisającej skóry; rogi nieduże, masywne; dł. głowy i tułowia do 2,4 m, wys. w kłębie do 160 cm, waga do 700 kg; ubarwienie szare, jasnobrązowe, czarne, brunatne lub plamiste; ob. używane jako zwierzęta juczne, pociągowe, mleczne i mięsne; w Indiach otaczane kultem; ob. hoduje się ok. 30 ras, m.in. z. kankaryjskie, bahurskie, mizorskie, dandżi, deoni, karłowate i mieszanki z rasami bezgarbnymi (zwł. w Chinach, Indochinach, płd. Indiach i Ameryce Płd.).
- zebu, n ndm , stado zebu, przyglądać...
- PRÓCHNICA ZĘBÓW, proces chorobowy niszczący...
- CEMENT ZĘBA, kostniwo