gatunek publicystyczny o zwięzłym i swobodnym charakterze, o tematyce politycznej, społecznej, obyczajowej, kulturalnej; publikowany najczęściej cyklicznie, w stałym miejscu pisma, nacechowany subiektywizmem i nastawiony na bezpośredni kontakt z odbiorcą; często żartobliwy, ironiczny; w Polsce f. pojawił się na łamach 1765-85; f. pisali H. Sienkiewicz (Listy z podróży, Listy z Afryki), B. Prus (Kroniki), A. Świętochowski, F.M. Faleński, J. Lam (Kroniki lwowskie); okresem rozkwitu gatunku były lata międzywojenne: wzbogaceniu tematyki towarzyszyła wówczas miniaturyzacja formy; f. polityczny i społeczny uprawiali m.in. A. Słonimski, S. Mackiewicz, f. sądowy - T. Breza, f. teatralny - T. Boy-Żeleński; w latach powojennych f. literacki reprezentowały J. Iwaszkiewicza Listy do Felicji i pure-nonsensowe Listy z fiołkiem K.I. Gałczyńskiego; po 1956 znaczną popularność zdobyli felietoniści (D. Passent, J. Urban, M. Radgowski, KTT - Krzysztof Teodor Toeplitz) oraz (Z. Słojewski - Hamilton, A. Małachowski); felieton muzyczny uprawiał m.in. J. Waldorff, sportowy - B. Tomaszewski, filmowy - Z. Kałużyński, R. Marszałek, J.J. Szczepański, obyczajowy - S. Wiechecki (Wiech); obok klasycznej formy f. popularna stała się forma f. obrazkowego S. Mrożka, Sz. Kobylińskiego, A. Czeczota, A. Mleczki; rozwija się także f. radiowy (sięgający tradycją okresu międzywojennego), telewizyjny, estradowy (np. "śpiewane felietony" W. Młynarskiego).
- felieton, tematyka felietonu, rozmawiać...
- felieton, (fr. feuilleton = zeszycik)...
- dziennikarskie formy, wypowiedzi publicyst.,...