(1770-1831)
filozof niem., przedstawiciel idealizmu obiektywnego. Studiował teologię i filozofię na uniwersytecie w Tybindze. W 1816 został profesorem w Heidelbergu, a 2 lata później w Berlinie. Już za życia zdobył sławę oraz szacunek władz pruskich. Podstawą jego koncepcji było uznanie, że świat materialny jest rezultatem dialektycznie rozwijającej się idei, która występuje pod postacią absolutnego ducha (rozumu), zmierzającego do uświadomienia sobie swojej własnej wolności. Wg H. dzieje ludzkości następowały etapami, przechodząc kolejne stadia, determinowały rozwój społ. i postęp historyczny, który polegał na pogłębianiu wolności uświadomionej. I tak we wschodnich despotiach tę świadomość miał tylko władca. W państwach gr. świadomość wolności była udziałem większej grupy. Dopiero jednak chrześcijaństwo przyniosło wolność wszystkim jednostkom. Historia wolności kształtuje więc formy ustroju państwowego: despotyzm, demokrację, monarchię. Teza o państwie, synonimie wolności, doprowadziła H. do stwierdzenia, iż to właśnie dzięki instytucjom państw. jednostka zaczyna rzeczywiście istnieć. Stąd też służba dla państwa jest najważniejszym obowiązkiem każdego obywatela. Zadania państwa ujmował z punktu widzenia liberalizmu. Prywatna własność i wolność były podstawą systemu gosp. W sferze polityki opowiadał się za tradycyjną formą rządów, wyróżniał trzy władze: ustawodawczą, rządową i królewską, jednak najwyższą władzę stanowił dziedziczny monarcha. Poglądy H. wywarły głęboki wpływ na filozofię XIX w., stając się jedynym
z głównych źródeł marksizmu ( K. Marks).
- Hegel Georg Wilhelm Friedrich, (1770-1831)
- Hegel Georg Wilhelm Friedrich, (1770-1831)
- WILHELM, Pochodzenia staroniemieckiego,...