(łac. immigro - osiedlam się) - wyjazd do obcego kraju w celu osiedlenia się tam na stałe. I. jest wynikiem emigracji i razem z nią tworzy procesy migracji ludności w świecie. Napływ imigrantów może być przyczyną problemów gosp., społ. i polit., dlatego państwa regulują zasady stałego pobytu. Ustawy imigracyjne mogą różnicować przybyszów, w zależności od polit. czy ekon. interesów państwa przyjmującego, wskazywać na preferowane kraje, zawody, poziom wykształcenia, określać limity pozytywnie rozpatrzonych wniosków w okresie roku. Podpisuje się też umowy międzynar., najczęściej bilateralne, regulujące status imigrantów w krajach osiedlenia, chroniące ich interesy. Wiąże się to z kwestią przyznawania obywatelstwa, traktowania cudzoziemców, azylu i ekstradycji.
imigracja
Edukacja obywatelska