(łac. immigro– osiedlam się) – przybycie do jakiegoś obcego kraju, aby osiedlić się na stałe. I. jest zatem wynikiem emigracji i razem z nią tworzy procesy migracji ludności w świecie. Napływ imigrantów może stanowić problem gospodarczy, społeczny i polityczny, stąd państwa regulują zasady dopuszczania do osiedlania się na stałe. Ustawy imigracyjne mogą różnicować przybyszy, w zależności od politycznych czy ekonomicznych interesów państwa przyjmującego, wskazywać na preferowane kraje, zawody, poziom wykształcenia, dopuszczalną liczbę pozytywnie rozpatrzonych wniosków w okresie roku. Podpisuje się też umowy międzynarodowe, najczęściej bilateralne regulujące status imigrantów w krajach osiedlenia, chroniące ich interesy. Wiąże się to z kwestią przyznawania obywatelstwa, traktowania cudzoziemców, azylu i ekstradycji.
imigracja
Słownik Unii Europejskiej