(1469-1527)
pisarz społ. i polit. odrodzenia, historyk
i dyplomata florencki. W 1498 został
sekretarzem w tzw. Drugiej Kancela-
rii zajmującej się sprawami wojny
i administracji. Odbywał liczne podróże i misje dyplomatyczne: spotkał się z Ludwikiem XII, królem Francji, Maksymilianem I władcą Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego a także Papieżem Juliuszem II. Po dojściu do władzy rodu Medyceuszy i upadku Republiki Florencji w 1512 usunięty z życia publ., oskarżony o spisek, uwięziony i torturowany. Po wyjściu z więzienia skoncentrował swoje pasje polit. na pisaniu traktatów, z których większość wydano pośmiertnie. Do najgłośniejszych należą: O sztuce wojennej (1521), Historia Florencji (1532) oraz Książę (1532), gdzie przedstawił teorię skutecznego sprawowania władzy ( makiawelizm). Wg M. o życiu ludzkim decydują: los (fortuna), przedsiębiorczość człowieka, jego zdolności i aktywność (virtu). Tylko ludzie odważni i energiczni mogą uwolnić się spod wpływu fortuny i samodzielnie kierować swoim życiem. Takie osoby są predysponowane do rządzenia. Władca musi też jednak pamiętać, że ludzie z natury są egoistami, źli i niewdzięczni. Porządek i poszanowanie prawa może zagwarantować tylko silna władza. Dla dobra kraju i społ. władca może zastosować nawet przemoc, gdyż dobry rządzący wzbudza zarówno strach, jak
i miłość.
- Machiavelli Niccolo, (1469-1527)
- Machiavelli Niccolo, (1469-1527) - pisarz...
- Machiavelli Niccolo, (1469-1527)