Republika Federalna Niemiec (Bundesrepublik Deutchland), państwo w Europie Środk., sąsiaduje z Danią, Holandią, Belgią, Luksemburgiem, Francją, Szwajcarią, Austrią, Czechami i Polską. Pow. 357 km2, ludność ponad 80 mln, stolica - Berlin. Znacząca jest liczba obcokrajowców - 7 mln, w tym blisko 2 mln Turków, blisko 1 mln osób z terenów b. Jugosławii, a także Włochów, Greków, Polaków, Austriaków, Rumunów i Hiszpanów. Ocenia się, iż wnoszą oni 100 mld marek do PKB każdego roku dzięki swej pracy i małemu kapitałowi. Oficjalnym językiem jest niem., charakteryzuje się wieloma dialektami. Struktura polit.-adm. jest efektem federalizmu. N. składają się z 16 landów (krajów związkowych), z których każdy ma swą własną konstytucję, władzę ustawodawczą i rząd. Parlament centralny złożony jest z dwóch izb: Bundes-tagu i Bundesratu, główna władza ustawodawcza należy do Bundestagu. Władza wykonawcza spoczywa w rękach rządu kierowanego przez kanclerza federalnego, wybieranego przez absolutną większość w Bundestagu. Prez., wybierany przez zgromadzenie federalne, pełni głównie funkcję reprezentacyjną jako głowa państwa. N. stanowią jedną z najbogatszych i najsilniejszych gospodarek światowych (9,5% produktu światowego brutto). Ich siła ekon. do chwili zjednoczenia w 1990 była niekwestionowana,
a zasobność społ. i rozbudowany system społ. ochrony decydował o stabilności kraju. Dołączenie obszaru b. NRD do RFN i konieczność wyrównania różnic oraz przeprowadzenia reform wymaga wciąż ogromnych nakładów finansowych (transfer do wsch. części Niemiec w latach 1990-98 wyniósł 1,37 bln marek). W efekcie pojawił się kryzys i społ.
konflikty. Bezrobocie sięgnęło ok. 12%,
w czym ponad 18% dotyczy części wsch., pogłębia to fakt słabej wydajności pracy - 40% wydajności landów zach. Potencjał gosp. pozwala jednak założyć, iż kryzys zostanie przezwyciężony. Polityka zagr. N. nie uległa zmianom po zjednoczeniu. Są one konsekwentnie zwolennikiem integracji europejskiej w ramach Unii Europejskiej, popierają poszerzanie jej granic na kraje Europy Środk.--Wsch., przy równoczesnym utrzymywaniu jak najlepszych stosunków z Rosją. Tradycyjnie prowadzą aktywną politykę na rzecz krajów rozwijających się. Ich siła powoduje, iż coraz częściej rozważa się możliwość pełnienia szerszej roli w świecie, w ramach struktur bezp., jak NATO czy ONZ, co wiąże się także
z przewidywanym otrzymaniem stałego miejsca w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Zob. też: Niemiec system polityczny, Niemiec zjednoczenie, Kohl H., Brandt W., Adenauer K., Genscher
H.-D.