(PdP) (Partnership for Peace - PfP)
program współpracy państw NATO z krajami Europy Środkowo-Wschodniej oraz członkami KBWE zasygnalizowany przez sekretarza obrony USA L. Aspina w 1993. Ostateczna decyzja w tej sprawie zapadła na szczycie NATO w 1994. Przyjęto tam 3 dokumenty - Deklarację szefów państw i rządów "16", Zaproszenie do udziału w PdP i tzw. Dokument Ramowy PdP. Ten ostatni określał warunki partnerstwa: kierowanie się w polityce zasadami Karty ONZ, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Aktu Końcowego KBWE oraz ustaleniami rokowań rozbrojeniowych, a dalej - przejrzystość w planowaniu obronnym i pracy nad budżetem wojskowym, demokratyczna kontrola nad wojskiem, zdolność i gotowość do u-
działu w operacjach pokojowych ONZ
i KBWE, jeśli są one zgodne z konstytucją danego kraju, odbywanie wspólnych ćwiczeń i szkoleń wraz z oddziałami NATO. Program nie określał kryteriów ani terminów przyszłego członkostwa, nie gwarantował pomocy w razie wojennego zagrożenia. Jako pierwsze decyzję o przystąpieniu podjęły Rumunia, Litwa, Polska. Największe kontrowersje wynikły ze stanowiska Rosji, początkowo niechętnej PdP, która jednak podpisała dokument ramowy w 1994. Każdy partner miał po indywidualnych negocjacjach z Sojuszem podpisać Indywidualny Program Partnerstwa, pierwsza uczyniła to Polska w 1994. Zob. też Północnoatlantycka Rada Współpracy.
- Partnerstwo dla Pokoju, szeroki program współpracy...
- Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego, (North Atlantic Treaty...
- Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego, (ang. North Atlantic...