metoda badawcza polegająca na wnioskowaniu o określonym obiekcie, procesie, zjawisku (wzorcu) na podstawie wyników badań obiektu, procesu lub zjawiska doń analogicznego lub podobnego (modelu fiz.), albo na podstawie analizy jego modelu matematycznego; stosowana, gdy badanie wzorca jest trudne, kosztowne lub niemożliwe; w b.m. stosuje się zasady sformułowane w teoriach podobieństwa i modelowania; podstawowym problemem b.m. jest określenie dokładności modelu w stosunku do wzorca oraz wyznaczenie zakresu wartości charakteryzujących go wielkości, w którym zachowana jest zgodność modelu z wzorcem; proces badania tych zagadnień nosi nazwę weryfikacji modelu; stosowane gł. w badaniach aerodynamicznych, hydrodynamicznych i wytrzymałościowych (konstrukcji budowlanych). Patrz też symulacja.
- STATYSTYCZNE BADANIE, opis statystyczny
- HYDROMECHANIKA, dział mechaniki płynów...
- Kelsen Hans, (1881-1973)