dział hydromechaniki obejmujący zagadnienia ruchu cieczy nieściśliwych i oddziaływań tych cieczy na ciała stałe. Metody obliczeń oparte na prawach h. pozwalające na określenie m.in. takich wielkości jak: siła oporu przepływu cieczy, siła nośna skrzydła, siła ciągu śmigła i śruby okrętowej są podstawą projektowania statków, samolotów, turbin wodnych, rurociągów itp. Rozwój h. zapoczątkował Galileusz na przełomie XVI i XVII w.; w późniejszym okresie dziedziną tą zajmowali się m.in.: D. Bernoulli (1738 - twierdzenie B., także termin h.), L. Euler (1775 - równanie ruchu cieczy idealnej), G. Stokes (1845 - równanie ruchu cieczy lepkiej), O. Reynolds (1833 - podział przepływów na laminarne i turbulentne), G. Kirchhoff (1866 - podstawy mat. teorii płaskich przepływów), L. Prandl (1904 - teoria warstwy granicznej) i N.J. Żukowski (1905 - wzory na siłę nośną profilu).
- ciecz doskonała, ciecz, która jest nieściśliwa...
- dynamika, dział mechaniki badający...
- Poisson, Simeon Denis, (1781-1840)