mała wysepka u wejścia do portu w Aleksandrii (Egipt), na której w starożytności znajdowała się latarnia morska, zaliczana do siedmiu cudów świata; zbudowana ok. 279 p.n.e. wg projektu Sostratosa z Knidos w formie wieży wys. ponad 100 m, w dolnej części czworoboczna, w środkowej - oktagonalna, w najwyższej - cylindryczna, zakończona 8 kolumnami dźwigającymi kopułę i brązową statuę Posejdona o wys. 7 m; do sygnalizacji wykorzystywano płomień ogniska wzmacniany przez specjalne zwierciadła metalowe. Prawdopodobnie już w II w. p.n.e. runęła najwyższa kondygnacja latarni; w XI w. pozostałą część adaptowano na meczet zniszczony w XIV w. przez trzęsienie ziemi; w XV w. fundamenty wykorzystano przy budowie fortu Kait Bey. Latarnia na F. była wzorem dla wszystkich późniejszych latarni morskich, m.in. w Ostii i Rawennie.
SOSTRATOS, SIEDEM CUDÓW ŚWIATA, GRECJI STAROŻYTNEJ SZTUKA, ALEKSANDRIA