miasto powiatowe na Równinie Białogardzkiej nad Parsętą (woj. zachodniopomorskie), 37 km od M. Bałtyckiego; 24,5 tys. mieszk. (2002); przem. elektroniczny, drzewny, chem., skórzany, poligraficzny, od 1982 wydobycie gazu ziemnego; ośr. wypoczynkowy (hotel, Dom Harcerza, pływalnia); węzeł kolejowy i drogowy. Dawna osada słowiańska powstała w VIII w. na szlaku solnym z Wielkopolski do Kołobrzegu; w XI w. gród obronny (wymieniany w Kronice Galla Anonima), 1107 siedziba książąt pomorskich zdobyta przez Bolesława Krzywoustego; od poł. XII w. kasztelania; od 1229 prawa miejskie, od 1386 czł. Hanzy, od 1648 w Brandenburgii, od 1701 w Prusach; 1859 połączenie kolejowe z Kołobrzegiem, Szczecinem i Berlinem; od 1945 w granicach Polski; 1945-75 i od 1999 siedziba powiatu. Zachowany średniowieczny układ urbanistyczny, gotycki kościół Mariacki z 1310 (dwukrotnie przebudowywany), z cennym wyposażeniem (gotyckie rzeźby, renesansowy ołtarz, barokowe organy) i wieżą wys. 60 m, przykrytą barokowym hełmem; kościół św. Jerzego z XV/XVI w., fragmenty murów obronnych z XIV/XV w. (z Bramą Połczyńską i basztami), stary ratusz z pocz. XVIII w. i nowy z przełomu XIX/XX w., spichlerze z XVIII i XIX w. (z żurawiami), kamieniczki mieszczańskie z XVI-XIX w.
PARSĘTA, ZACHODNIOPOMORSKIE WOJEWÓDZTWO, BIAŁOGARDZKA RÓWNINA
- BOLKOWO K BIAŁOGARDU, miejscowość w , powiat...
- CHOCIWEL, miasto na Pojez. Inińskim,...
- OTTON Z BAMBERGU, (ok. 1061-1139)