miasto na płd. krańcu Pojez. Dobrzyńskiego, na wysokim prawym brzegu Wisły, nad Jez. Włocławskim (woj. kujawsko-pomorskie, powiat lipnowski); 2,3 tys. mieszk. (2002); ośr. handlowo-usługowy, drobny przem.; siedziba gminy. Jedna z najstarszych osad na terenie Polski; w XI w. książęcy gród obronny; potem kasztelania, gł. miasto Ziemi Dobrzyńskiej; 1228 nadany przez Konrada Mazowieckiego dobrzyńskiemu Zakonowi Rycerzy Chrystusowych dla obrony przed najazdami Prusów; od 1239 prawa miejskie; kilkakrotnie najeżdżany przez Krzyżaków, od 1434 miejsce sejmików szlachty dobrzyńskiej; w XVI w. ośr. handlu z Gdańskiem, komora celna; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warszawskim, od 1815 w Królestwie Polskim; na stromej skarpie wiślanej pozostałości grodziska z X-XIII w., w mieście zespół klasztorny franciszkanów z XIV w., przebudowany w XIX w.
DOBRZYŃ NAD WISŁĄ
Miejscowości