starożytne miasto na terenie Pendżabu (obecnie Pakistan), istniejące 2500-1500 p.n.e.; ruiny odkryto 1921 podczas prac wykopaliskowych; miasto składało się z ulic krzyżujących się pod kątem prostym i domów z wypalonej cegły, przeważnie 2-piętrowych; posiadało kanalizację, łaźnie, magazyny zbożowe, studnie, budowle użyteczności publicznej; mieszkańcy utrzymywali się z rolnictwa, hodowli, rybołówstwa; o wysokim poziomie kultury materialnej w H. świadczą znalezione wyroby z miedzi i brązu; a także tkactwo, garncarstwo (znajomość koła garncarskiego), unormowany system miar i wag, wreszcie pismo heliograficzne (dotąd nie odczytane); odnalezienie H., a także innych miast o podobnej kulturze, np. Mohendżo-Daro, pozwoliło wyodrębnić w płn.-zach. Indiach tzw. kulturę induską.
- MIASTO, jednostka osadnicza wyróżniająca...