Herculaneum
miasto w starożytnej Italii, w Kampanii, u stóp Wezuwiusza, w pobliżu Zat. Neapolitańskiej. Zał. przez Osków, w VII-V w., uległo silnym wpływom etrusko-greckim, w 307 podbite przez Rzymian. Zniszczone przez trzęsienie ziemi w 63 n.e., uległo całkowitej zagładzie w wyniku wybuchu Wezuwiusza w 79 n.e. Ruiny H. przypadkowo odkryto w 1709, badania archeologiczne prowadzone od 1738 utrudniała ok. 25-m. warstwa tufu wulkanicznego i współczesna zabudowa. Stwierdzono, że H. założone było na planie prostokąta na tarasowatym wzgórzu, miało regularną siatkę ulic z chodnikami dla pieszych i brukowanymi jezdniami, piętrowe domy z atrium, z pięknymi dekoracjami malarskimi, liczne budowle monumentalne, m.in. teatr, bazylikę, termy. W domach zachowały się przedmioty codziennego użytku i ozdobne; w willi Pizona znaleziono bibliotekę z dziełami filozofów epikurejskich, Cycerona i innych, także cenne rzeźby. Zabytki znajdują się w Museo Nazionale w Neapolu.
- LUDWIKA XVI STYL, sztuka wczesnego rozwijająca...
- Ludwika XVI styl, klasycystyczny kierunek...
- CHIRON, w mit. gr. słynny z...