miasto powiatowe w woj. dolnośląskim, w Sudetach Zach., nad rz. Bóbr; 9,8 tys. mieszk. (2002); przem. spoż., odzieżowy, drzewny; ośr. sport.-turystyczny (stadion i hala sportowa, stadnina koni, kapielisko, wyciąg orczykowy); dawna osada handlowa położona na szlaku do Niemiec wcześnie zyskała na znaczeniu dzięki pobliskim złożom złota i srebra; już w XI wieku nastąpił napływ osadników niem, prawa miejskie od 1217; od XIII w komora celna, od 1326 prawo bicia monety; do końca XIV w. należał do Piastów Śląskich, potem do Czech, od 1526 do Habsburgów; w XVI-XVII w. ośr. reformacji (szkoła protestancka), znany też z produkcji i handlu suknem; zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej, utracił na znaczeniu; od 1945 w Polsce; zabytki z XIII-XVI w.: kośc. romańsko-gotycki, kośc. i klasztor Franciszkanów, mury miejskie z basztami, ratusz gotycki oraz kamienice.
- BÓBR, Bobra, Bober