staroż. Kytera (Cytera)
wyspa gr. na M. Śródziemnym, w pobliżu Peloponezu, u wejścia do Zat. Lakońskiej; pow. 278 km2, ok. 4 tys. mieszk. (2000); wyżynna (do 506 m), zbudowana ze skał wapiennych, rozwinięte zjawiska krasowe; bezleśna; uprawa oliwek, winorośli, fig; rybołówstwo; gł. miejscowość - K. (we wsch. części); w starożytności zw. wyspą miłości, słynęła z kultu Afrodyty.
CYTERA, KYTERA
- JOŃSKIE WYSPY, Iónii nísi