(meteorol.)
(gr. etesios, etesioi = coroczny); suchy i gorący wiatr północny, wiejący w lecie nad wschodnimi obszarami M. Śródziemnego(gł. M. Egejskie); z pochodzenia podobny do monsunu, łączy się z wyżem nad Bałkanamii niżem nad północno-zachodnimi Indiami; wieje przez około 40 dni w roku.
- ETEZJA, (staroż.)