(ekon. 2)
umowa, w myśl której następuje wymiana jednego towaru na drugi; każda z dwóch stron w umowie barterowej jest uważana tak za sprzedającego, jak i za kupującego towar; w myśl tej umowy prawo własności towarów przechodzi z jednej strony na drugą w zamian za określony ekwiwalent, którym jest w tym przypadku nie pieniądz, jak w umowie kupna-sprzedaży, lecz inny towar; w odróżnieniu od kompensaty, w b. mogą występować tylko dwie strony.