John Richard (1904-87)
ekonomista ang., związany początkowo z London School of Economics, następnie z uniw. w Manchesterze i Oksfordzie; laureat nagrody Nobla w 1972. Choć nie pozwalał się zaliczyć do żadnej ze szkół kierunku subiektywnego, w większości swych prac nawiązywał z jednej strony do poglądów L. Walrasa (szkoła matematyczna), z drugiej pozytywnie odnosił się do J.M. Keynesa, natomiast krytycznie oceniał V. Pareto, W. Jevonsa i A. Marshalla (szkoła neoklasyczna). H. rozwinął neoklasyczną teorię wartości, dochodząc w swych wywodach do wniosku, iż w rozważaniach nad zjawiskami gospodarowania można obyć się bez pojęcia wartości określanej nakładami pracy, jak również bez wartości rozumianej jako krańcowa użyteczność; na to miejsce wprowadza oryginalną koncepcję krańcowej stopy substytucji. Pod tym pojęciem rozumie ilość dobra, jaka skompensuje konsumentowi utratę krańcowej jednostki dobra x. H. analizował także problem dynamiki gospodarczej; do klasycznej koncepcji równowagi wprowadził czynnik czasu. Gł. prace: Wartość i kapitał, Kapitał i wzrost, Kapitał i czas.
- PRYMITYWIZM, prymitywna sztuka