Tadeusz (1899-1988)
grafik i rysownik; studiował w Poznaniu i Warszawie (malarstwo u M. Kotarbińskiego, grafikę u W. Skoczylasa); od 1926 należał do grupy artyst. "Ryt" (obejmującej gł. uczniów Skoczylasa); do 1939 tworzył drzeworyty poświęcone życiu górali ze wsi Szlembark na stokach Gorców (łącznie ok. 60 prac), pełne ekspresji i gwałtowności formy wywołały w ówczesnej sztuce polskiej prawdziwy wstrząs (wystawione po raz pierwszy 1930); tworzył też cykle o tematach religijnych i z widokami Warszawy oraz drzeworyty inspirowane romańską i gotycką rzeźbą, którą poznał we Francji. Po wojnie zajął się rysunkiem, 1946 powstał cykl pejzaży zniszczonej Warszawy Ruiny Warszawy, później cykle rysunkowe z podróży do Francji i Włoch, Chin, Meksyku, Brazylii, Indii. Są to prace wykonane oszczędną, ascetyczną kreską piórka, często lawowane lub kolorowane; K. poszukuje w nich prawdziwej twarzy człowieka, przedstawia jego egzystencję w zmieniającym się świecie (cykle: Z notatnika chińskiego, Indie, Meksyk, Laguna Wenecka, Brazylia).
, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY
- Kulisiewicz Tadeusz, (1899-1988)
- BRZOZOWSKI Jarosław, (1911-69)
- drzeworyt, najstarsza technika graficzna...