Maria (1908-58)
malarka, rzeźbiarka, siostra Józefa i Władysława; uczennica X. Dunikowskiego w krakowskiej ASP; współorganizatorka przedwojennej Grupy Krakowskiej; związana z zał. przez jej brata teatrem "Cricot" (od 1934: scenografie, projekty kostiumów, masek, także występy aktorskie). Prace rzeźbiarskie J. to niewielkie gipsowe kompozycje abstrakcyjne o formach organicznych (lata 30.). Po pobycie w Paryżu (1937) zaczęła malować, jej pierwsze obrazy nawiązywały do ekspresjonizmu; po okresie poszukiwań własnego stylu od 1952 tworzyła cykle malarskie (połączenie monotypii z temperą), w których gł. motywem były przetworzone i pełne ekspresji formy biologiczne (Wyrazy, Figury, Chwyty, Głowy); późniejsze jej prace to kompozycje abstrakcyjne złożone z form organicznych łączących się ze sobą, przenikających, wchodzących w głąb obrazu, zmienne, ruchliwe, obdarzone wielką siłą wyrazu; cechuje je lekkość i przestrzenność (cykle: Obroty, Formy, Znaki, Penetracje, Rytmy, Filtry). Udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych (m.in. Paryż, Belgrad, Wenecja, Messyna, Monachium); liczne nagrody.
POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, GRUPA KRAKOWSKA, ABSTRAKCJONIZM, OROŃSKO, POLSKA. SZTUKA. SZTUKA PO 1945