kultura późnego mezolitu (ok. IX-VII tysiąclecie p.n.e.), występująca gł. na wsch. wybrzeżach M. Śródziemnego; ludy zaliczane do k.n. zamieszkiwały jaskinie i domy na wysokich fundamentach (Jerycho), zajmowały się zbieractwem i łowiectwem, wytwarzały krzemienne narzędzia, osiągnęły wysoki poziom sztuki zdobniczej, udomowiły psa; nazwa od miejscowości Wadi en-Natuf (Izrael).
- MEZOLIT, epipaleolit