(hist. 2)
w Polsce XV-XVIII w. m. wielki koronny był pierwszym ministrem (m.in. stał na czele dworu i czuwał nad bezpieczeństwem monarchy, przewodniczył obradom senatu, sprawował sądy karne w miejscu postoju króla, wydając artykuły marszałkowskie); odrębnego m. wielkiego (i jego zastępcę, m. nadwornego) miała Litwa.