(hist. 1)
ręczna broń piechoty używana od XV w.; metalowy czerep wypełniony mat. wybuchowym, rzucany w kierunku nieprzyjaciela po zwolnieniu zawleczki aktywizującym zapalnik; rozrywa się po wybuchu, rażąc odłamkami czerepa; stosuje się g. obronne i zaczepne.