(hist.)
najstarsza broń miotająca strzały, złożona z elastycznego pręta (z drewna, rogu lub stali) i cięciwy (początkowo ze skręconych jelit zwierzęcych); stosowany od czasów najdawniejszych do XVII w.; obecnie spotykany u różnych społeczeństw plemiennych; nośność ł. dochodziła do 200 m, a szybkostrzelność do 12 strzał na minutę.