w czasie wojny powołanie pod broń ludności zdolnej do noszenia broni; podstawowa forma organizacyjna sił zbrojnych w Polsce feudalnej; zwoływane przez króla za pomocą wici, po 1454 za zgodą sejmu; od XIII w. obejmowało wyłącznie szlachtę (rycerstwo), tworzyły je chorągwie terytorialne pod dowództwem kasztelana i rodowe; XV-XVII w. p.r. stopniowo traciło znaczenie na rzecz wojska zaciężnego; w powstaniu 1794 powołanie objęło wszystkie warstwy społ., w tym chłopów; w okresie 1919-39 termin określający mężczyzn w wieku 41-50 lat podlegających obowiązkowi służby wojskowej.
- pospolite ruszenie, 1. w Europie od pocz.(...)
- Pospolite ruszenie, wiersz W. Potockiego...
- LANDSTURM, pospolite ruszenie w...