rodzaj absolutyzmu typowy zwł. dla XVIII w., w ramach którego władca przeprowadza odgórnie niezbędne dla państwa reformy, likwidując niektóre instytucje feudalne. Za przedstawicieli a.o. uchodzą król prus. Fryderyk II, cesarz Józef II i caryca Katarzyna II. Część historyków (gł. franc.) odrzuca to pojęcie, opowiadając się za terminem absolutyzm w dobie Oświecenia.
- ABSOLUTYZM OŚWIECONY, forma sprawowania władzy...
- absolutyzm, 1) stanowisko filoz.(...)
- absolutyzm, (łac. absolutus -...