państwo o terytorium rozciągającym się wzdłuż Nilu, powstałe w wyniku skupienia się niewielkich państewek w dwa: Górny i Dolny Egipt, które następnie zostały zjednoczone w końcu IV tys. p.n.e. pod rządami władców w tradycji nazywanych faraonami; istniało do 30 p.n.e., a następnie jako prowincja rzym. Gospodarka ściśle związana z Nilem i jego wylewami. Uprawy rolne: pszenica, jęczmień, len, rośliny oleiste; warzywa w ogrodach. Nil był gł. arterią komunikacyjną. Podstawą surowcową gospodarki pozostawał kamień, brąz wprowadzono ok. 1000 lat później niż u sąsiadów, żelazo w końcu IV w. p.n.e. Prace irygacyjne, a zwł. konieczność ich koordynacji były gł. czynnikiem państwotwórczym (największym osiągnięciem przekształcenie bagnistych okolic oazy Fajum w najurodzajniejszy w Egipcie obszar rolny). Ogromną rolę odgrywali urzędnicy w związku z silną ingerencją państwa w życie gosp. Podstawową siłę roboczą stanowili chłopi (chłopi egipscy), poza rolnictwem zatrudniani przy budowie kanałów, piramid i świątyń. Właścicielem ziemi był faraon, ale w praktyce zarządzali nią też obdarowani na rzecz świątyń kapłani lub urzędnicy, posiadane przez nich obszary zmieniały się zależnie od pozycji w państwie poszczególnych faraonów. Niewolnicy - stosunkowo nieliczni - stanowili gł. służbę domową.
- EGIPT STAROŻYTNY, w (IV tysiąclecie...
- EGIPTU STAROŻYTNEGO PIŚMIENNICTWO, jej początki datuje...
- GRECJI STAROŻYTNEJ LITERATURA, okres archaicznej lit.(...)