REWOLUCJA CHIŃSKA 1911-13

jej celem było obalenie panującej dynastii mandżurskiej Cing i ustanowienie republiki; jedną z przyczyn powszechnego ruchu protestu w Chinach była nieograniczona obecność w gospodarce chińskiej obcego kapitału, co spychało ten kraj do roli terytorium kolonialnego; r.ch. zapoczątkowało (X 1911) powstanie w Wuczangu, wywołane przez Ligę Związkową zał. 1905 przez Sun-Yat-sena, który XII 1911 został w Nankinie ogłoszony prezydentem republiki; 1912 ogłoszono dekret o abdykacji dynastii Cing (ostatni cesarz Pu Yi), przyjęto konstytucję nowego państwa i powstała partia Kuomintang; w tym samym roku Sun Yat-sen zrezygnował, zaś prezydentem kraju został Jüan Szy-kai, który dążył do wprowadzenia w Chinach dyktatury; 1913 rewolucję stłumiono (oddziały Kuomintangu zostały pokonane przez wojska wierne nowemu prezydentowi, a sama partia zdelegalizowana), jednak jej trwałym sukcesem było odsunięcie od władzy dynastii mandżurskiej oraz zreformowanie feudalnego ustroju kraju.