(ok. 358-281 p.n.e.)
założyciel dyn. Seleucydów, twórca monarchii syryjskiej; generał Aleksandra Wielkiego; od 321 zarządca Babilonii; wygnany z niej, powrócił 312; podbił większą część imperium Aleksandra W., w tym Medię i Suzjanę, 304 obwołał się królem; 301 po bitwie pod Ipsos rozszerzył wpływy do g. Taurus; zał. Antiochię (tam umieścił stol. monarchii) i liczne miasta noszące nazwę Seleucja wywiedzioną od jego imienia; 281 rozgromił wojska trackie króla Lizymacha i uwieńczył tym całkowity podbój Azji Mniejszej.
SELEUCYDZI, LATAKIA