de Hallenburg Józef (1873-1960)
polityk i generał, przed I woj. świat. działacz ruchu niepodległościowego; związany z Nar. Demokracją; 1912 organizator Sokolich Drużyn Polowych; 1914 komendant Legionu Wschodniego; 1916 d-ca II Brygady Legionów Polskich; 1918 przebił się z częścią II Brygady przez linię frontu (bitwa pod Kaniowem), przedostał do Rosji, a następnie do Francji; 1918-19 w składzie Komitetu Nar. Polskiego, mianowany nacz. dowódcą Armii Polskiej we Francji (tzw. hallerczyków); 1919 powrócił na jej czele do kraju; 1920 objął w imieniu Polski Pomorze Gdańskie; uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1919-20; w okr. międzywojennym związany z Chrześcijańską Demokracją; 1922-27 poseł na Sejm; 1926 jako przeciwnik J. Piłsudskiego zwolniony z czynnej służby wojskowej; 1936 współtwórca Frontu Morges konsolidującego siły opozycyjne wobec polityki rządu sanacyjnego; 1937 jeden z przywódców Stronnictwa Pracy; od zajęcia Polski na emigracji; 1940-43 czł. rządu emigracyjnego; wydał Pamiętniki.
KANIÓW, MODELSKI