(między 1415 a 1420-1471)
od 1439 (faktycznie od 1450) książę oleśnicko-kozielski, bytomski i gliwicki; brat Konrada X Białego Młodszego; stronnik czes. króla Jerzego z Podiebradu; 1462-65 pretendent do części Mazowsza (m.in. do ziemi płockiej) jako dziedzictwa żony Małgorzaty.