(1667-1748)
prymas Polski; studiował w Krakowie i w Rzymie; dzięki poparciu krewnych szybko awansował, zyskał też względy Augusta II, w którego imieniu posłował do Rosji i Austrii; jako biskup kujawski (od 1719) odznaczył się gorliwością w zwalczaniu innowierców; 1724 przewodniczący komisji śledczej w sprawie toruńskiej (bijatyka między uczniami kilegium jezuickiego a mieszczaniami) i przyczynił się do skazania na śmierć niewinnych mieszczan - ewangelików; od 1739 arcybiskup gnieźnieński i prymas, ostatnie lata życia spędził na pobożnych ćwiczeniach.