(gr. 1)
w staroż. Grecji rodzaj kolonii zakładanych przez osadników wojskowych, którym nadawano na własność dziedziczne działki ziemi w zdobytym kraju; kleruchowie (osadnicy), zwł. ateńscy, pozostawali w ściślejszej łączności z miastem macierzystym niż w zwykłych koloniach, tworzyli odrębną wspólnotę, wybierali własnych urzędników, zachowując obywatelstwo ateńskie ze wszystkimi uprawnieniami i obowiązkami; system stosowany od końca VI w. p.n.e., w czasach nam bliższych jako sposób częściowego rozwiązania problemu ubogiej ludności Aten.