(hist.)
średniowieczne narzędzie kary; żelazna obręcz, którą zaciskało się na szyi skazańca i zamykało kłódką; przymocowana była łańcuchem do muru przy wejściu do kościoła czy ratusza, na takiej wysokości aby zakuta w nią osoba musiała klęczeć i nie mogła stać lub siedzieć. K. służyły do publicznego napiętnowania i ośmieszenia tych, którzy złamali przyjęte normy obyczajowe lub prawo kościelne, karano tak m.in. za pijaństwo, nierząd, pracę w dni świąteczne. Zachowały się np. k. przy kośc. Mariackim w Krakowie.
- KUNY, (m.)
- ŁASICOWATE, kunowate ( Mustelidae...
- SIEDMIOGÓRZE, Siebengebirge