rodzima forma ruskiej historiografii w XI-XVIII w.; łączyły w układzie rocznikowym fakty z ludowymi podaniami i biografiami legendarnymi (Powieść minionych lat ok. 1113); do XVI w. główne źródło pisane na temat dziejów Rusi; osobne miejsce zajmują l. litewskie z XIV-XVI w. w j. ruskim, potem też polskim (Latopis wielkich książąt litewskich zw. Latopisem Bychowca); w XVII-XVIII w. liczne l. powstawały na Ukrainie.
TATISZCZEW, GRAMOTY, PECZERSKA ŁAWRA, WŁODZIMIERZ MONOMACH
- ROSYJSKA LITERATURA, początki piśmiennictwa...