muzealna ekspozycja obiektów architektonicznych, archeologicznych, etnograficznych, inżynieryjno-techn. na otwartym powietrzu; w miejscu ich pierwotnej lokalizacji lub po przeniesieniu i rekonstrukcji; termin s. pochodzi od parku Skansen w Sztokholmie, w którym 1821 zał. pierwsze tego rodzaju muzeum; dotąd najwięcej s. jest w krajach skandynawskich, zgromadzone są w nich obiekty dawnego budownictwa wiejskiego (np. w Lillehamer, Norwegia) lub miejskiego (np. "stare Oslo" w s. w Oslo) wraz z wyposażeniem wnętrz; często ożywione są przez ludzi, którzy imitują zwiedzającym dawny sposób życia, tradycyjne zajęcia gospodarcze, hodowlę zwierząt. W Polsce s. prezentujące dawne budownictwo drewniane znajdują się m.in. w Sanoku, Nowym Sączu, Zubrzycy Górnej, Wdzydzach Kiszewskich; s. zwane są też parkami etnograficznymi.
ÖREBRO, SZYMBARK, EMMEN, OLSZTYNEK, PARK ETNOGRAFICZNY, HÄLSINGBORG, KANAZAWA, ORAWIANIE, KASZUBSKIE POJEZIERZE, NOWOGRÓD