(A Programming Language)
[hist.] konwersacyjny jezyk programowania obliczen algebraicznych, zaprojektowany w pierwszej polowie lat szescdziesiatych XX w. przez przez K.E. Iversona i A.D. Falkoffa (nazwa j. pochodzi od tytulu ksiazki Iversona z 1962 r.), zrealizowany w 1968 r. dla komputerów serii IBM 360, spopularyzowany glównie w USA. Praca w j. APL polegala na przekazywaniu komputerowi instrukcji za pomoca elektrycznej maszyny do pisania, która jednoczesnie sluzyla jako urzadzenie wyjscia. Zob. tez Basic, jezyki programowania