wierzchni strój męski wkładany na żupan, noszony w Polsce od XVI do 2. poł. XIX w., powszechny zwł. w XVIII w. (wraz z żupanem stanowił polski strój narodowy); pochodzenia wsch.; rodzaj płaszcza poniżej kolan, z rękawami rozciętymi, luźno zwisającymi lub zarzucanymi na plecy, zapinanego na haftki lub wielkie guzy (górną część noszono odpiętą, aby ukazać żupan), z niskim stojącym kołnierzem; posiadał lamowania zw. obszlegami. K. szyto z sukna, później także jedwabne lub kamlotowe (z miękkiej wełny wielbłądziej lub z kozy angorskiej), podbijano je podszewką, a na zimę futrem; były w jaskrawych barwach, zawsze ciemniejsze od żupana. Uzupełnieniem k. był kontuszowy pas i karabela. W XIX w. k. nosili posłowie na sejm i sędziowie w Królestwie Kongresowym oraz ziemianie i arystokracja jako strój tradycyjny na większe uroczystości.
- ROKITA, w demonologii polskiej...
- REJENT BOLESTA, (lit.)
- zapożyczenie, element językowy: wyraz,...