centralna budowla o rzucie w kształcie koła, przykryta kopułą lub dachem stożkowym (współczesna r. może mieć też dach płaski); występowała w staroż. architekturze rzym., później w baroku i klasycyzmie, np. jako budowla ogrodowa lub część pałacu (r. w Pałacu na Wodzie w Łazienkach w Warszawie, Świątynia Diany w Arkadii), współcz. np. r. dla Panoramy Racławickiej we Wrocławiu.
JUGOSŁOWIAŃSKA SZTUKA, GRUBA KAŚKA, CZESKA SZTUKA, CENTRALNA BUDOWLA