typ ogrodu krajobrazowego ukształtowany w 2. poł. XVIII w. pod wpływem idei sentymentalizmu (powrót do natury, przedkładanie sielankowości wiejskiej nad życie miejskie, wywołanie wzruszeń, sensualizm; wpłynęły nań też ang. i chiń. szkoła kształtowania ogrodów, dążące do rozwiązań naśladujących naturalne formy przyrody oraz urozmaiconych pod względem scenerii; poszczególne fragmenty ogrodu sentymentalnego miały oddziaływać na psychikę widza (wywoływać uczucia, np. miłość, przyjaźń, smutek), tworzyły malarskie krajobrazy nawiązujące do mitologii i różnego rodzaju legend oraz wiejskości uważanej za idylliczną; scenerię tę osiągano przez odpowiednie kształtowanie i dobór zieleni oraz wprowadzenie rzeźb i ruin świątyń antycznych, wiejskich chat, mostków, chińskich pawilonów, pamiątkowych głazów. Jednym z pierwszych ogrodów w duchu sentymentalnym w Polsce była Aleksandria w Siedlcach, zał. przez A. Ogińską (1768); wkrótce potem I. Czartoryska wraz z malarzem J.P. Norblinem zał. sentymentalny ogród w Powązkach pod Warszawą (1771); ogród taki powstał też w rezydencji J. Lubomirskiej w Mokotowie; najsłynniejsza była (zachowana do dziś) Arkadia księżnej H. Radziwiłłównej (pod Nieborowem, pracami kierowali: S. Zug, H. Ittar, oraz J.P. Norblin); często naśladowanym wzorem s.s.o. był ogród Monceau we Francji.
- ROMANTYCZNY STYL OGRODOWY, założenie parkowo-architektoniczne...
- OGRODOWA SZTUKA, zakomponowanie elementów...
- LUDWIKA XV STYL, sztuka rozwijająca...