sztuka rokokowa rozwijająca się za panowania Ludwika XV, rozkwit 1723-50; cechowało ją dążenie do kameralności wnętrz mieszkalnych i większego komfortu, zmysłowość i sentymentalna nastrojowość. Częstą formą arch. był niewielki pałacyk i pawilon ogrodowy; gł. uwagę skupiano na wnętrzach (mniejszych, b. intymnych - saloniki, buduary, pokoje muzyczne), których dekorację stanowiły jasne boazerie, asymetryczne panneaux ujęte w fantazyjne ramy, wypełnione malowidłami lub obite tkaniną jedwabną, sztukaterie i lustra; w ornamentach występowały motywy kwiatów, muszli, roślinne wici. W malarstwie dominowały sceny z życia wytwornego towarzystwa (fte galante), tworzyli: F. Boucher, J.B. Oudry, J.H. Fragonard, N. Lancret i A. Watteau. Wysoki poziom osiągnęło meblarstwo; meble były niewielkie, wygodne, o płynnych formach, z drewna egzotycznego (mahoń, palisander), liczne były meble wyścielane (sofy, otomany, odmiany kanap); do typowych mebli należały stoły do pisania, biurka, komody; ozdabiano je intarsją, cyzelowanymi brązami, laką i plakietkami porcelanowymi; stosowano marmurowe blaty; we wnętrzach pojawiły się: toaletki, zegary, konsole, gerydony, serwantki i szyfoniery; wybitnymi ebenistami byli: Ch. Cressent i J.F. Oeben. Kwitła produkcja tapiserii, kobierców, tkanin jedwabnych, fajansu i porcelany ; wyróżniały się wyroby złotnicze, udoskonalono technikę laki (w warsztacie braci Martin, tzw. vernis Martin).
- Ludwika XVI styl, klasycystyczny kierunek...
- Ludwika XIV styl, odmiana baroku wmeblarstwie...
- LUDWIKA FILIPA STYL, przejawił się gł.(...)