Satyajit (1921-92)
reżyser indyjski, lider tzw. szkoły bengalskiej w Kalkucie, ojciec współcz. kina Indii, jeden z najwybitniejszych twórców w skali światowej, jakkolwiek tylko nieliczne jego filmy (spośród 30) weszły na obce ekrany; uczeń pisarza-noblisty Rabindranatha Tagore, którego opowiadania zekranizował (Dwie córki); kronikarz życia społ., łączący realizm z poetyckim liryzmem, tradycje Wschodu z liberalizmem Zachodu; debiut 1955 filmem Droga do miasta (wyróżnienie w Cannes), z którego powstała trylogia o życiu wiejskiej rodziny bengalskiej walczącej o przetrwanie (Nieugięty, Świat Apu); inne dzieła: Distant Thunder, The Ches Players, komedia Konkluzje, Jalsaghar, Charulata, Kanchenjungha, ekranizacja ibsenowskiego Wroga ludu; laureat Oscara za całokształt twórczości; na wieść o jego śmierci tysiące Bengalczyków przemaszerowało ulicami Kalkuty, zamknięto urzędy i oficjalne biura.