Rabindranath, właśc. R. Thakur (1861-1941)
indyjski poeta, prozaik, filozof, kompozytor, także malarz; twórczość wywodząca się z tradycji lit. i filozoficznych Indii (zwł. Bengalu), przepojona humanistyczną afirmacją życia; w pocz. XX w. wywarł znaczny wpływ na lit. światową; autor ok. 50 zbiorów poezji (Pieśni ofiarne, Ogrodnik, Podszepty duszy, Zbłąkane ptaki), realistycznych opowiadań (Głodne kamienie, Głupota Ramkajana, Szubha, Posag i in.) i powieści (Dom i świat, Rozbicie), a nadto dramatów i autobiografii Wspomnienia. Błyski Bengalu; nagroda Nobla 1913.
RAY, INDYJSKI TEATR I DRAMAT, INDYJSKA LITERATURA, INDYJSKA SZTUKA, THAKUR