Luchino, właśc. Luigi V. książę di Modrone (1906-76)
reżyser wł. z mediolańskiej rodziny arystokratycznej (czym się nie afiszował); 1936-41 w Paryżu asystent Jeana Renoira (scenarzysta i scenograf Toski); 1942 po powrocie do Włoch realizuje film Opętanie, uważany za pierwszą manifestację artyst. neorealizmu; w czasie wojny działalność antyfaszystowska w komitecie pomocy dla więźniów polit., 1944 aresztowany; po wojnie początkowo zajmuje się reżyserią teatralną, m.in. jako dyr. Eliseo Theatre Company Roma, wystawiając np. Wesele Figara, Jak wam się podoba, Troilusa i Kresydę, Trzy siostry oraz spektakle operowe dla Marii Callas; 1954 film Zmysły zapowiadający zwrot ku ekranowym formom dramatycznym o treściach pełnych namiętności, fascynacji dekadencją, w "barokowej" scenerii: Rocco i jego bracia (1960, nagroda jury w Wenecji), Lampart (1963, Złota Palma w Cannes), Błędne gwiazdy Wielkiej Niedźwiedzicy (1965, Złoty Lew w Wenecji), Zmierzch bogów (1969, Grand Prix w New Delhi), Śmierć w Wenecji (1971, nagroda jury w Cannes), Portret rodzinny we wnętrzu (1974, Grand Prix w Valladolid); ponadto kontrowersyjne adaptacje literackie Białe noce i Obcy.
ZAVATTINI, SANTIS, SCHNEIDER, WŁOSKI TEATR, NEOREALIZM, TOMASI DI LAMPEDUSA
- VISCONTI, ród włoskiej arystokracji;...
- GRZEGORZ X, właśc. Teobald Visconti,...
- GRZEGORZ XIV, właśc. Niccolo Sfondrati,...